Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crêpe bows round the white necks of the public
    doves, 
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.

By W. H. Auden published in 1934 (made famous when it was recited at the funeral in "Four Weddings and a Funeral," by John Hanna) 

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

I thought that love would last for ever: I was wrong.


Καλώς κακώς παντα ολοι λάθος κανουμε σε αυτο..

Καλησπέρα
Πολυ καλη εγγραφή

Administrator είπε...

Αυτό ακριβώς μου είχε εντυπωθεί κι εμένα περισσότερο!

Καλησπέρα και σε σένα, Μαρία.

Αν έχεις δει και την ταινία, θα θυμάσαι πόσο αληθινή ήταν η οδύνη του John Hanna την ώρα που το απήγγειλε. Hairaisingly touching.

Poet είπε...

Καλά, ρε παιδιά, μην κάνετε έτσι ! Αυτή είναι η μοίρα μας. Θνητοί εμείς, σε έναν κόσμο που όλα πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται, να αναζητούμε την αθανασία, τον άφθαρτο, τον αιώνιο έρωτα.

Είναι ωραίο πάντως να πεθάνει κανείς με ακέραια αυτή την αυταπάτη. Να παραμείνει ένα έκθαμβο παιδί για πάντα. Αυτό είναι το προνόμιο μιας καθαρής καρδιάς. Ή ενός ποιητή.

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα ο καθενας καπως το βλεπει ε..;
χμ.. γι αυτο και ειναι ομορφη η οποια κουβεντα..
δεν συμφωνειτε; :)

Administrator είπε...

Συμφωνώ. Άλλωστε είναι ωραίο να το έχει ζήσει κανείς, ασχέτως τι αναζητούμε και πόσο κρατάει.

Όσο υπάρχει χρωματίζει την κάθε μέρα και όταν χαθεί πονάει. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ξέρεις ότι ζεις...

Poet είπε...

Ο καθένας κάπως το βλέπει, Μαρία,από τα σχολικά άλμπουμ ως το γηροκομείο. Σίγουρα έχεις ακούσει για ερωτικές ιστορίες μεταξύ ογδοντάχρονων και. Αφού είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής και της δημιουργίας. Δηλαδή, αναρχοαυτόνομος κι αυτός που υπακούει μόνο στη λαχτάρα της καρδιάς του.