Είμαι ο τελευταίος ξέρεις,
που υπερασπίζεται τον έρωτα
σε μιαν άδεια πόλη,
γεμάτη συνθήματα και υποσχέσεις.
Αγκυροβολημένος εδώ
σ' αυτό το μαυσωλείο των χρωμάτων,
ίσως νάχω φτάσει σε μίαν ώρα
που όλα τελειώνουν ή αρχίζουν.
Έτσι που τα πράγματα βαραίνουν
μες στην ανωνυμία
πάνε χρόνια τώρα που ζωγραφίζω
ένα παράθυρο στην ψυχή σου
γεμάτο θάλασσα,
κάθομαι ώρες και προσπαθώ να σου πω
πως ο έρωτας είναι η τελευταία επανάσταση
στη ζωή μας.
Βασίλης Φαϊτάς
Ανέκδοτο (1981-1982)
Δημοσιεύτηκε στο Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Τον Βασίλη Φαϊτά δεν τον γνωρίζω,όμως τούτο *μαυσωλείο*, με άγγιξε και τον ευχαριστώ.
Ναι, ο έρωτας είναι η τελευταία επανάσταση στη ζωή μας. Κάθε φορά. Ωραιότατο και αληθινό.
Καλώς όρισες, Σοφία, στο φτωχικό μας και καλή συνέχεια.
Χαίρομαι που γνωρίζεις τον Βασίλη, έστω και από τα ποιήματά του. Είναι στενός μου φίλος από πολλά χρόνια και, σε διαβεβαιώ, όχι μόνο ένας γνήσιος ποιητής αλλά και ένας σπάνιος άνθρωπος. Εντελώς σπάνιος.
Ήρθε σήμερα το πρωί στο σπίτι και του έδειξα τα σχετικά με το ιστολόγιο γιατί είναι πιο αρχάριος από μένα. Ελπίζω σύντομα να συμμετέχει στις κουβέντες μας.
Ο έρωτας λοιπόν, Λίνα, κατά απόλυτα τροτσκιστικό τρόπο, κηρύσσσει τη διαρκή επανάσταση. Πρώτη, ενδιάμεση και τελευταία.
Δημοσίευση σχολίου