μοίρα αγαθή

Η Ισιδώρα ήταν καθηγήτρια της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Μπόχουμ. Είχε μεταφράσει μια σειρά ποιήματά μου στα γερμανικά και τα είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό Ηellenica. Για ένα διάστημα στα μέσα της δεκαετίας του 1980, εκείνη με έπαιρνε σχεδόν κάθε πρωί τηλέφωνο κι εγώ της έγραφα ποιήματα. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ και πρόσφατα έμαθα ότι έχει πεθάνει. Σήμερα μόλις, μια άλλη φίλη μου από την Καλαμάτα μου θύμισε με τρόπο συγκινητικό τους τελευταίους πέντε στίχους αυτού του ποιήματος της Ισιδώρας. Ναι, φίλοι μου, υπάρχει αγάπη από μακριά, πολλή αγάπη. Αυτή τη φορά αφιερώνω το ποίημα στη μνήμη της.

στην Ισιδώρα

αν είσαι πράσινο φύλλο
σ' έρημο καπνομάγαζο
κι ούτε μια αχτίδα ήλιου
διαπερνά τα σκονισμένα τζάμια
όταν σε έσχατη απόγνωση
γυρεύεις τις πηγές σου

θυμήσου
πως στην κωμόπολη σουγκ-λι της Κίνας
υπάρχω εγώ
περίτεχνο ψηφιδωτό και φως
προορισμένος να χαϊδεύω τα γυμνά σου πέλματα

Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Ο πλοηγός του απείρου, 1986