Honoré Daumier, The Uprising (c. 1860)Oil on canvas - 87.6 x 113 cm
The Phillips Collection, Washington, D.C.
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς
εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν
εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
θ’ ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.
Μιχάλης Κατσαρός
από τη συλλογή Κατά Σαδδουκαίων, 1953
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
όταν ακούω σένα να μιλάς
εγώ πάντα σωπαίνω.
To μεγαλύτερο λάθος που μπορει να κανει ο ανθρωπος ειναι αυτο..
Αφηστε και γω να ξερω κατι παραπανω σε αυτο.
Είναι, Μαρία, συμφωνώ. Κι εγώ το έχω κάνει. Πολλές φορές το κάνω ακόμα...
Εμπρός λοιπόν, κι εσύ κι εγώ να ανοίξουμε το στόμα μας και να τα πούμε έξω από τα δόντια! (Αλλά και να μην νιώθουμε ενοχές έπειτα.)
Mπράβο, Λίνα, πολύ ωραίος ο πίνακας που διάλεξες.
Ανοίξτε λοιπόν το στόμα σας και φωνάξτε. Χωρίς καμία ενοχή. Κι αν θέλεις, Λίνα, αναδημοσίευσε αργότερα το περίφημο ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού, Αντισταθείτε, από την ίδια συλλογή. Ακριβώς όπως το έχουμε δημοσιεύσει και με την ίδια εικόνα.
Και να μη γίνετε ποτέ λακέδες της οποιασδήποτε εξουσίας.
Δημοσίευση σχολίου