Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

θα αγαπηθούμε ατέλειωτα

στο κόκκινο και το βαθύ γαλάζιο
όταν ενώνονται και γίνονται ένα


Εικόνα της Μωβ

θα σκοτεινιάσει ο ουρανός στην παραλία
και θα απομείνουν τα σκόρπια φώτα
και η υγρή τους λάμψη στα πλακάκια
η θάλασσα θα ψιθυρίζει ένα παλιό σκοπό
καθώς στο βάθος θα ανατείλει το περπάτημά σου
ένα χαμόγελο ύστερα
το ανεπαίσθητο άρωμα της προσμονής
μια λέξη πριν το άγγιγμά σου
θα αγαπηθούμε ατέλειωτα
εκείνο το θλιμμένο δειλινό ως το χάραμα

Τόλης Νικηφόρου
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φηγός,
τεύχ. 22, β' εξάμηνο 2007

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τι ωραιότερο από εναν σκοτεινό ουρανό σε μια παραλία, όπου τα κύματα θα ξεπερνούν τα βλεφαρα..
Οποιος τολμά ετούτη την αγαπη μες στην αρμύρα και το σκούρο μπλε
της θάλασσας, εκείνος μόνο ξερει να αγαπά αληθινά..

Poet είπε...

Τυχεροί οι άντρες που έχεις αγαπήσει, Μαρία της θύελλας. Φαντάζομαι όμως πως δεν κατάλαβαν ποτέ, οι καημένοι, πόσο τυχεροί ήταν.

Πίστεψέ με, τα ξέρω όλα αυτά πολύ καλά. Αν εσύ είσαι το τσουνάμι, εγώ είμαι το σκούρο μπλε της θάλασσας.