Στο τέλμα

Χειμερινή Επίκληση του Ντίνου Παπασπύρου (2004)

Μείναμε

σαν τα πελεκημένα

δέντρα.

Ο άνεμος, που διαβαίνει ανάκουστος

του κάμπου την ερημιά,

βρίσκει μόνο τα κόκκαλά μας,

κι οι φουσκωμένοι χείμαρροι

γίνονται γύρω μας λίμνες

κι ακίνητα έλη.

Μείναμε

πιασμένοι στα δόντια της παγωνιάς,

σαν τον πλημμυρισμένο κάμπο

ύστερα από του χιονιά

το δάκρυ.

Τα χιόνια λειώσανε και δε λένε να λειώσουν.

Κανένας ήχος κι αντίλαλος μέσα στη χάλκινη

συννεφιά.

Η άνοιξη δεν έρχεται, τα νερά δεν τραβιούνται.

Μουδιασμένα στέκουν τα σύννεφα πάνω απ' την

έκταση των νερών.

Μείναμε

με το πόδι σηκωμένο ψηλά,

σαν τους μοναχικούς πελαργούς,

ασάλευτοι

μέσα το τέλμα.

Κώστας Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Έκλειψη, 1974