Φωνές

Φωνές της θάλασσας και των κυμάτων μύριες απειλές άγρια μπόρα τετρασκότεινη καταιγίδα τις φωνές σας ακούω πρωί στο μετανιωμένο ακρογιάλι που φλοίσβο τον φλοίσβο σπρώχνει το νερό και παίζει∙ άνεμος κι αέρας κυνηγημένος γιατί για ποιόν για πού το μήνυμα ψηλά μακριά τ' αστέρια τι θα 'ρθει τι θα φύγει τι θα χαθεί για πάντα μια βελανιδιά συλλογισμένη στην άκρη του δάσους οξιές από τις δυο πλευρές κλεισμένη παλάμη και πλατάνια όρκοι στις ρεματιές σαν ψεύδος και σαν αλήθεια ανάμεσα τις φωνές σας ακούω∙σαν λύκος σαν τσακάλι σαν τελευταία αρκούδα το σφύριγμα το φως το κύμα το θλιμμένο πουλί κι ο βόμβος γύρω από τους στήμονες∙

ήταν θηλυκό το στέρνο ήταν κραυγές αγώνων (μάταιων) ήτανε τί; Πώς έμειναν στο στήθος μου γιατί ανατριχιάζει η σκόνη;

Μάρκος Μέσκος
από τη συλλογή Ελεγείες, 2004