Που πάνε οι ποιητές τις νύχτες; (αποσπάσματα)

The Enchanted Forest

V

Οι ποιητές είναι οι τέλειοι δολοφόνοι.
Πάντα ξαναγυρνούν στον χώρο του εγκλήματος.
Ποτέ ποιητής δεν γλύτωσε τη μοίρα του.
Πολλοί μάλιστα κατασκεύασαν εν γνώσει τους
τις ύπουλες παγίδες.
Έτσι επιβιβάζονται για την επιστροφή στη βάρκα.
Διασχίζουν ξανά το Μαγεμένο Δάσος.
Σε μια μόνο νύχτα
λιώνουν και τα επτά ζευγάρια παπούτσια του χορού.
Όταν φτάνουν στην αποβάθρα
δείχνουν λίγο ένοχοι και απορημένοι.

VII

Μην εμπιστεύεσαι τους ποιητές.
Γερνούνε με τα χρόνια.
Χωρίς τα χρόνια, γερνούνε πιο πολύ.
Πεθαίνουν νωρίς
πεθαίνουν νέοι,
ή ζούνε ατέλειωτα χρόνια σιωπής.
Φοβούνται τη σιωπή οι ποιητές.
Μα όταν γράφουν, μυούνται στη σιωπή.
Με τη σιωπή τους αλλάζουνε τον κόσμο.

VIII

Τα πιο όμορφα ποιήματα γράφτηκαν στη σιωπή.

ΙΧ

Πού πάνε οι ποιητές τις νύχτες;
Γιατί κυκλοφορούν με χέρια ματωμένα;
Γιατί ουρλιάζουν οι ποιητές στις στέγες;
Γιατί έχουν έναν επίδεσμο στη θέση της καρδιάς;
Γιατί τα γράμματα που σκαλίζουν με κόπο
στο χαρτί
με πένα, με κονδυλοφόρο, με μολύβι,
αφήνουν μικρά κόκκινα χνάρια από αίμα;

X

Γιατί σπαράζει ο κύκνος
καθώς λευκός, παρθενικός
τινάζει τα φτερά του
και γράφει τον τελευταίο του στίχο;

Χλόη Κουτσουμπέλη
από τη συλλογή Η αποχώρηση της Λαίδης Κάπα, 2004