Φάλαινα

Κάθομαι πάνω σ' ένα τρίγωνο από χρώματα,
τα πόδια μου αιωρούνται στο άπειρο, μια
μωβ μπανάνα κρέμεται από το ταβάνι, έξω
μικρές μπάλες χιονιού φωσφορίζουν στο
σκοτάδι, χιονίζει παιδιά, ανέφελα μικρά,
στρογγυλά παιδιά, μαλακά ακουμπούν πάνω
στο χώμα και αναλύονται σε μικρούς γαλα-
ζόασπρους κύκνους στο μέγεθος του δακτύλου,
έγκυες γυναίκες με ξέπλεκα μαλλιά, γυμνές
και δακρυσμένες αγκαλιάζουν μια διάφανη
μέδουσα, μια γαλάζια φάλαινα κυλάει στην
κουζίνα μου, μια φυσαλίδα κίτρινη, κοιτιέται
στον καθρέπτη και σκάει σε εκατομμύρια
ξεκαρδισμένους υδρατμούς, είναι Τετάρτη
βράδυ, ανάμεσα στο πριν και στο μετά, στο
κάπου και στο πουθενά, σ' ένα πλανήτη, σε
μια χώρα, σ' ένα σπίτι.

Χλόη Κουτσουμπέλη
από τη συλλογή Η νύχτα είναι μια φάλαινα, 1990