La statua in San Pietro al Vaticano Roma
Είναι γυναίκες οι ψυχές, ανοίγουν
Η μια στην άλλη, αναζητούν.
Γυναίκα είναι η γη, πάσχει να είναι ωραία,
Ν' απαστράπτει σαν σε καθρέφτη.
Γυναίκα είναι η θάλασσα κ' η πόρτα,
Δέχεται και κλει, γυναίκα ο τάφος,
Μας σκεπάζει, γυναίκα είναι η νύχτα
Και σκοτεινιάζει, βαραίνει τα κόκκαλα.
Γυναίκα η βρύση κ' η πλατειά βροχή,
Η στέρηση, η ανάμνηση κ' η προσευχή,
Η στάμνα, το σκαμνί, το καράβι,
Το δέντρο, το πουλί τ' αηδόνι, και το ψάρι.
Γιώργος Θέμελης
από τη συλλογή Φωτοσκιάσεις, 1961
ενότητα Έρωτος εγκώμια
Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου