Διάλογος

- Κοίταξέ με.
- Μέσα από
παράθυρο κλειστό
βλέπω ένα κορίτσι
με ματωμένα φτερά
πετάει μες στο σπίτι
και το βάφει κόκκινο,
φοράει παπούτσια από δάκρυα
χαράζει τις φλέβες με ξυράφι.

- Μύρισέ με.
- Είσαι βελούδινη
κι επικίνδυνα γλιστρώ
στα τοιχώματα της ορχιδέας
έτοιμος να γκρεμιστώ
στην πιο βαθιά σχισμή του εγώ σου.

- Γνώρισέ με.
- Τότε στον Κήπο
ήμασταν Δέντρο
οι ρίζες μας χώνονταν στο χώμα
δεν ξεχώριζε ο κορμός,
ύστερα ο Μεγάλος Ξυλοκόπος
μας χώρισε στα δυο.
Τώρα βουτώ το δάχτυλο στο στόμα σου
γεύση κανέλας και πιπερόριζας με μέλι.
Σε θυμάμαι.

- Κράτησέ με.
- Κάτω από την αμασχάλη
υπάρχει μια φωλιά
μόνο για σένα,
αποδημητικό πουλί του πόνου.

- Μην φύγεις.
- Το υπόσχομαι.
Στις πασχαλίτσες των μεγάλων ταξιδιών
στα σαλιγκάρια των ασημένιων φεγγαριών
στον μικρό γίγαντα
που πιπιλάει το δάχτυλο
κάτω από τη βελανιδιά
και το μικρό κορίτσι
που ψάχνει τη μαμά του στο σκοτάδι.

- Τι σημαίνει για πάντα;
- Εμείς.

Χλόη Κουτσουμπέλη
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα, τεύχ. 22,
5.2008 - 11.2008