Η λευκότητα της εξομολόγησης

Στον Γιώργο Κοντογιώργη

Σ' αγάπησα, καθόλου μοναδικά, απλά
όπως υποπτεύομαι πως αγαπούν όλοι

οι φυλακισμένοι μια φέτα μικρή γαλανού ουρανού.
Σε θαύμαζα, όχι εξαιρετικά, ούτε διαφορετικά
απ' τον τρόπο που όλοι θαυμάζουν

ένα σπάνιο καλοδουλεμένο άσπρο διαμάντι.
Σου δόθηκα, όχι με ιδιαίτερη θέρμη, αλλά
όπως φαντάζομαι ότι όλοι δίνονται

στην αλλόκοτη συγκίνηση της πρώτης φοράς.
Και σε υπέμεινα, καθόλου αγόγγυστα, όπως
όλοι που υπομένουν τις αναπόφευκτες δυσκολίες

χαρμόσυνου τοκετού.
Φρονώ ότι δεν σου προσέφερα τίποτε περισσότερο
απ' ό,τι όλοι προσφέρουν, τίποτε που να αξίζει
να το θυμάσαι, όπως δεν αξίζει να θυμάται κανείς
περιγραφές οδύνης.
Στη μυθιστορία του απόλυτου έρωτα.

Λιάνα Πέτσα
δημοσιευμένο στο περιοδικό Πανδώρα,
τεύχος 22, 5.2008 - 11.2008