ΟΙ γυναίκες που αγάπησα ή Η πόλη που έφυγε

Η πόλη αθόρυβα είπε επιτέλους ν' αποδράσει
εγκατέλειψε αναπάντεχα το τοπίο της
ανέβαινε αγκομαχώντας τον ουρανό
σαν αργοπορημένο σύννεφο σαν τρένο
ή σαν τραυματισμένο ελάφι
ήλθε έξαφνα η Σοφία και κάθησε αμίλητη δίπλα μου
έφτασε ασθμαίνοντας με το κόκκινο της φόρεμα η Ελένη
ήλθε κι η Ειρήνη
το βλέμμα της ένα βαθύ πράσινο χρώμα του βυθού
κι η Μαρία κι η Άννα κι η Βασιλική
η πόλη μόλις είχε αποδημήσει
«τι κάνετε;» τους φώναζα
«δεν βλέπετε πως η πόλη μου έχει φύγει;»
αυτές εκεί
η Σοφία με τα μαλλιά από σέλινο
κι η Ελένη με το σκοτάδι στα πόδια
κι η Ειρήνη με τις σημαίες στο βαθύ στήθος της
κι Μαρία κι η Άννα κι η Βασιλική
η πόλη όλο ανέβαινε ανασαίνοντας δύσκολα τον ουρανό
εγώ άρχισα να κλαίω
η Σοφία βροχή στα κλαδιά των δέντρων
η Ελένη ένα δάσος σκοτωμένα χελιδόνια
κι η Ειρήνη φύκια νεκρά στο σώμα της
κι η Μαρία κι η Άννα κι η Βασιλική.
Όλες οι γυναίκες που αγάπησα έχουν πεθάνει.

Νίκος Ορφανίδης
από τη συλλογή Ο άλλος χειμώνας, 1993