Στον ίδιο ρυθμό

7

Ήσυχα, απλά χωρίσαμε μιαν ήρεμη απλή νύχτα.

Τ' ωχρό λειψό φεγγάρι απάνω από την κεφαλή σου
άπλωνε λάμψη εκστατική, του εξαγνισμού στεφάνι.

Όμως γυναίκα αγέρωχη, της αμαρτίας η φλόγα
πράσινη λάμψη ανάδινε απ' την κόρη των ματιών σου
κι' ο σαρκασμός σερνότανε λευκός στα ωχρά σου χείλη.

Στο σκοτεινό πλακόστρωτο τα βήματά σου ηχήσαν,
χωρίς μια τύψη μαύρη στην ψυχή σου να ξυπνήσουν.

Έτσι στερνά χωρίσαμε μιαν ήρεμη απλή νύχτα.

Γ.Θ.Βαφόπουλος
από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης, 1931

Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης