Εξομολόγηση

Κάπου μια γη με περιμένει
να μπω σαν ρίζα μέσα της, βαθιά
με τις αισθήσεις όλες να 'χουν ενωθεί.
Πότε ν' ακούω τους τριγμούς των πετρωμάτων
και πότε
την ατέρμονη διάβρωση στο χώμα,
ενώ διακλαδίζομαι τριγύρω αφήνοντας
υγρή ανάσα να ποτίζει
καθώς ποτίζεται.

Τόπος ελάχιστος,
ν' αναμετριέται με το άπειρο
κι εκεί να γείρω που πολύ περιπλανήθηκα
το σώμα που ακόμα σέρνεται αγόγγυστα
να σμίξει την απόμακρη ιδέα.

Γιάννης Ευθυμιάδης
από τη συλλογή Κοινός διαιρέτης, 2007