Ρομάντζο

Δεν πήρα δηλητήριο, καθάρσιο πήρα,
με την ελπίδα να σε μοιραστώ κι έξω
να δοκιμάσουνε ατρύγητο τρυγία από
εφτά χρόνια παχύσαρκα που πέρασα
μαζί σου κι άλλα εφτά διαίτης,
όταν ψίχουλο - ψιχουλάκι έτρεφες
την καρδιά μου.
Με σεβασμό
θα εναποθέσω στα διαβρωτικά σου
χάδια ψημένα στην ωμότητα του πάθους,
ενώ θα σε φαντάζομαι, το τελευταίο
αντίο κουλουριασμένο, αθέατο,
σαν ένα ευγενικό, αποφασισμένο φίδι
που σκέφτεται ανθρώπινα.

Ελένη Μερκενίδου
από το τετράπτυχο της Αυτοανθολόγησης, 2005
των ποιητών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης