Blue Eyes, 2008, by Mary Murphy
χωρίς μεσημέρι
ζωγραφίζω το πρωί δυο μεγάλα μάτια
από ουρανό γαλάζιο
ζωγραφίζω νύχτα τους φρουρούς
σμάρι κορυδαλλούς και χίμαιρες-
εις αύριον οι σπουδαίες μυοσωτίδες
δεν είμαι παρά το άθυρμα στις κλαίουσες μονομανίες μου
στα χείλια του ασφόδελου ασωτεύει
μια πολιτεία πασχαλίτσες
πλην η ευχή σ’ αυτή τη στιχοπλοκή
πεμπτουσία υπερεγώ γυρεύοντας παραληρήματα της ποίησης
ό,τι κι αν ζωγραφίζω
οξιές ερειπωμένες πίσω απ’ το κρυμμένο βλέμμα
δισταγμοί που βιώθηκαν και άλλοι που δεν
διατέλεσαν ριπές του ανέμου στον τρύπιο ουρανό-
ζωγραφίζοντας λέξεις ανθίζουν ποιήματα
προσάναμμα της μοναξιάς που κουβανώ on line στο P.C. μου
Τάσος Κάρτας
αδημοσίευτο
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
μου αρέσουν τα φανταστικά ποιήματα που δεν κουράζουν με την φλυαρία τους, μου αρέσουν ποιήματα που έχουν τίτλους αντίθετους καθώς έτσι φωτίζει η ελπίδα
συγχαρητήρια στον ποιητή Τάσο Κάρτα
καλο βράδυ
Όπως θα έχεις καταλάβει, Θωμαή μου, στο Λιβάδι υπάρχουν ποιήματα για όλες τις προτιμήσεις. Αυτός νομίζω ότι είναι ο ρόλος μιας ανθολογίας με κοινό παρονομαστή βέβαια την ποιότητα.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Δημοσίευση σχολίου