Blue nude by Pablo Picassoλευκές καμπύλες απαλές πάνω στο σκούρο
μια χώρα μαγική, ουτοπική
που εκτείνεται σε θαμπωμένα μάτια
άγνωστη σε κάθε λόχμη και κρυψώνα της
με το γυμνό και το βελούδινο
ακόμη ανεξερεύνητο
ψηλά μια τούφα καστανά μαλλιά
στα μαξιλάρια βυθισμένα
κι ως κάτω ανεπαίσθητο
ένα σκίρτημα
μια λάμψη υγρή μελωδική
που στη επιδερμίδα αχνά λικνίζεται
όλα είναι απλά και ηδονικά
όλα είναι δέος
από τα γόνατα ως τους ώμους
κι ως το εξαίσιο τόξο του λαιμού
ως το πυκνό σκοτάδι στη ανάσα της
που ψιθυρίζει λέξεις μυστικές
βαθύσκιο πρόσωπο εκστατικό
μέσα στο αχ και μέσα στ' όνειρο
Τόλης Νικηφόρου
αδημοσίευτο
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Όπου βάλλεις το χεράκι σου κάτι διαφορετικό, ελπιδοφόρο και εξόχως ποιητικό γεννιέται...
Με αναγκάζεις να πω διασκευασμένο το αμίμητο του Θεμιστοκλή:
"ουκ εά με καθεύδειν το του.... Νικηφόρου τρόπαιον"!!!
Μπαίνει ευθύς το blogάκι σου στα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ και δε χρειάζεται να πω από πόσες ώρες τόσες ώρες άσκοπης περιπλάνησης σε ανούσιες και συνηθισμένες ηλεκτρονικές σελίδες μας γλιτώνεις.
Με την ευκαιρία αφιερώνω την 23η Χρυσηίδα Ρέμβης με το παράπονο ότι κάτι κι απ' το δικό τους λόγο (αν και αδημοσίευτο) θα μπορούσε να χωρέσει ίσως στη θεματική ενότητα ΕΡΩΤΑΣ και ΑΓΑΠΗ (και με την ευκαιρία παραπέμπω και στο «ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ αντί-ΡΗΣΕΩΝ έρωτα», μια αποδελτίωση στίχων με εσωτερική εστίαση τη νοσταλγία των επιθυμιών μας)
http://www.afterzed.gr/kartasos/apomihanis.html :
23η
Ζωγραφίζω μιαν καινούργια μέρα εβένινη
χωρίς μεσημέρι
ζωγραφίζω το πρωί δυο μεγάλα μάτια
από ουρανό γαλάζιο
ζωγραφίζω νύχτα τους φρουρούς
σμάρι κορυδαλλούς και χίμαιρες-
εις αύριον οι σπουδαίες μυοσωτίδες
**** ****
δεν είμαι παρά το άθυρμα στις κλαίουσες μονομανίες μου
στα χείλια του ασφόδελου ασωτεύει
μια πολιτεία πασχαλίτσες
πλην η ευχή σ’ αυτή τη στιχοπλοκή
πεμπτουσία υπερεγώ γυρεύοντας παραληρήματα της ποίησης
**** ****
ό,τι κι αν ζωγραφίζω
οξιές ερειπωμένες πίσω απ’ το κρυμμένο βλέμμα
δισταγμοί που βιώθηκαν και άλλοι που δεν
διατέλεσαν ριπές του ανέμου στον τρύπιο ουρανό-
ζωγραφίζοντας λέξεις ανθίζουν ποιήματα
προσάναμμα της μοναξιάς που κουβανώ on line στο P.C. μου
Σ΄ευχαριστώ θερμά, Τάσο μου. Ξέρεις ότι με συγκινεί η ολόψυχη αφοσίωσή σου στην ποίηση.
Δικαιολογημένο το παράπονό σου και σίγουρα ο λόγος σου, λόγος έρωτα και αγάπης, έχει θέση στην ανθολογία. Όπως και του Ελύτη, όπως και πολλών άλλων ποιητών.
Εδώ κι ένα μήνα, έχω αφήσει το γράψιμο και είμαι βυθισμένος σε έναν ωκεανό ποιητικών βιβλίων.
Και κάθε τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια ονόματα και ποιήματα. Δεν έβαλα αυτόν, δεν έβαλα εκείνο το αγαπημένο μου ποίημα. Ούτε καν το εύλογο αίτημα μου στον πανάγαθο για τη μέρα των 48 ωρών έχει ικανοποιηθεί.
Κάνε λιγάκι υπομονή, λοιπόν, που έλεγε και το παλιό εκείνο τραγουδάκι. Όλα θα βρουν το δρόμο τους και η δικαιοσύνη, όπως πάντα, θα επικρατήσει στον κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου