Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Όταν ονειρεύεσαι κι ακούς

... έχεις να κάνεις επιπλέον με σκατά
και είναι νύχτα να το ξέρεις
όλος αυτός ο συρφετός, τ' αγλάισμα των ημετέρων
σου δόθηκαν - θα σου δοθούν
τους πρόδωσες - να τους προδώσεις

συνήθειες παλιές ανθρώπων θα πεις
δεν εξαλείφονται εύκολα

πρόσκαιρα σιωπή η ηδονή
μια κατευναστική είναι περιπέτεια
χωρούν οι εκμαυλιστές, οι μάγοι, οι αντιπρόσωποι
όλοι οι λακέδες με της συνουσίας το μύρο
ό,τι διορθώσεις απ' αυτούς, αφήνει ίχνη
κάτι αποστήματα λιμνάζουν

διότι αυτό που έλειψε από μας
κανείς δεν το 'χε
γι' αυτό κρυφτήκαμε, γι' αυτό σιγήσαμε
δεν είχαμε το θάρρος μόνοι
κι εγκαταλείψαμε νωρίς τα λείψανά μας
κι άλλοι βαλθήκαν να διορθώσουν τα οστά
σαν κάτι να 'ξεραν καιρό από σκατά.

Βαγγέλης Τασιόπουλος
από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής, 1995

1 σχόλιο:

Poet είπε...

Πράγματι, Βαγγέλη, υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν καιρό από σκατά. Λες και τα έχουν μέσα στο D.N.A τους. Προδίδουν διαδοχικά τα πάντα, πρώτα την τάξη τους, μετά την ιδεολογία τους, την ποίηση, τους φίλους τους. Και κλαίγονται από πάνω. Σιχάματα.