Δεν πρέπει να βιάζω το ποίημα

Δεν πρέπει να βιάζω το ποίημα.

Γιατί το ποίημα

έχει τις δικές του στιγμές.

Η κάθε λέξη το δικό της δευτερόλεπτο.

Και μονάχα ο θάνατος

έχει όλο τον καιρό δικό του.

Δεν πρέπει να βιάζω το ποίημα.

Ήδη το ποίημα αδημονεί από μόνο του

και διογκώνει τα αισθήματα

μέσα στη ταραγμένη επώασή του.

Το ποίημα εκπυρσοκροτεί

εκεί που δεν το περιμένεις.

Γι' αυτό και η πληθώρα των νέων

και ανίδεων ποιητών

με τα κομμένα χέρια και τους επιδέσμους.

Ηλίας Κεφάλας
από την ανθολογία του Καστανιώτη
Ποίηση για την ποίηση, 2006