Ρωγμές στη συνοχή του κόσμου

Kazimir Malevich, Suprematist Painting, 1916

Φώτα σβηστά. Χαζεύω απ' το μπαλκόνι.
Ένα ταξί περνάει, σαν ξωτικό
στη νύχτα, με τα φώτα του αναμμένα.
Ο επιβάτης κοντοστέκεται, πληρώνει
και φεύγει το ταξί στον ουρανό -
στην ανηφόρα θα στριγκλίζουνε τα φρένα.

Σκιές και ζέστη με κυκλώνουν βαθμιαία
και θα με πνίξουν μ' αναθυμιάσεις.
Το νυχτολούλουδο εκτοξεύει τ' άρωμά του
και διαποτίζει όλο το φράχτη, τη σημαία,
τους σκύλους, του λεωφορείου τις στάσεις
κι όσους ανθρώπους απαντούν στο κάλεσμά του.

Οι φοίνικες, τη νύχτα απλώνουν χέρια
για να ενωθούν στου δρόμου τις σκιές.
Τα πράγματα ξεφεύγουν τη μορφή τους
της μέρας τη ρουτίνα και μιζέρια,
γλιστρούν και φεύγουν - μαλακές υφές,
με εξωπραγματική τη σύστασή τους.

Σοφία Κολοτούρου
από τη συλλογή Αν-επίκαιρα ποιήματα, 2007