Οραματίζομαι έναν άλλο ήλιο που θάρθη
Μιαν ατέλειωτη άνοιξη την ειρήνη των κάμπων
Πέτρα την πέτρα καρδιά την καρδιά θα τρυπάη ο άνεμος
Η μουσική που στρώνει στις ακτές της τρικυμίας τη χλώρη
Η μουσική που μιλάει τη γλώσσα των πουλιών επάνω
στα δέντρα
Και θάχη μέσα η καρδιά μας τόσο φως
Τόση γαλήνη απ' τ' ουρανού θα πέφτη τα παράθυρα
Που τα μεγάλα μας φτερά θα μπλέκονται στα πόδια μας
Και τα χαμόγελά μας θα φτερουγίζουν στα ματόκλαδα
σαν πεταλούδες
Γιώργος Θέμελης
Από τη συλλογή Άνθρωποι και πουλιά, 1947
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου