Βράδυ

Στεγνό σάλιο στο στόμα της μέρας
στεγνό
μήτε για να κολήσεις ένα γραμματόσημο
στο δελτάριο της μάνας σου
κι η σκόνη κολημένη
στα νύχια και τα μάτια
όπως η πίκρα στο πετσί της θύμησης.

Ανεβοκατεβήκαμε το βουνό
κουβαλώντας στη ράχη την πέτρα και το θάνατο
κάτω απ' τη βρισιά και το μαστίγιο
λογαριάσαμε το νερό και την πέτρα
τη ζωή και τον θάνατο
συνηθίσαμε - λιγόστεψε ο καημός
ακόμα κι ο θυμός λιγόστεψε
μονάχα η απόφαση δε λιγόστεψε.

Ανάμεσα στην αξίνα και στο φτυάρι της νύχτας
ξεκουράζονται οι σύντροφοι
με σφιγμένα τα δόντια
με τη γροθιά τους για προσκέφαλο.

Γιάννης Ρίτσος
από τη συλλογή Μακρονησιώτικα, 1957
(Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν στη Μακρόνησο, τον Αύγουστο
και το Σεπτέμβρη του 1949, στο Δ΄ Τάγμα Πολιτικών Εξορίστων,
πριν ακόμα μεταφερθούμε στο Β΄Τάγμα, πριν ακόμη ζήσουμε όλη
τη φρίκη της Μακρονήσου. Τα χειρόγραφα αυτά έμειναν θαμμένα
στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια. Ξεθάφτηκαν τον Ιούλιο
του 1950. Γ.Ρ. )