Ρομαντικό

Ε κόσμε, βρύση χαλασμένη,
μια να στάζει, μια να μας μουλιάζει
κι ούτε η παραμικρή ανάπαυλα για ένα θρήνο.
Με το που εφορμά στο σπίτι το πεπρωμένο
όλοι ν' αλαφιάζονται
μα πότε ειδοποίησε το πεπρωμένο
ή αν είχαμε φορέσει τα παπούτσια μας
θα είμασταν έτοιμοι.
Τελικά αυτό το μπαμπακερό ρούχο
ή το χέρι εκείνο θα ονομάσω στοργή
τα έχω κάτι τέτοια διλήμματα.
Και μελαγχολία, τι μελαγχολία, ψυχή μου.
Ανάμεσα πτέρυγες αγγέλων και πτέρυγες ασύλων
κάθομαι και κλαίω.
Κλαίω και σταματημό δεν έχω.

Γιολάντα Πέγκλη
από τη συλλογή Όμορφος κόσμος, 1984