12.

Νύχτα, γιατί σε ονομάζουν Νύχτα

θα έπρεπε Απόγνωση να σε λένε.

Νύχτα, νύχτα, συνώνυμη του σκότους

που τόσο φέρνεις του θανάτου

(για εξοικείωση οι άνθρωποι συνωστίζονται

στα παραισθητικά σου εδάφη;)

νύχτα, κατάλυμα γόνιμο του κόσμου

όλο και πιο συχνά την ευλογία σου

αποσύρεις

και στέκομαι μετέωρος, άδειος από φρόνηση

ανυπεράσπιστος σα φυλλοκάρδι.

νύχτα, η αγάπη μου άγγιξε στο σύνορο

της θυσίας

αλλά οι άνθρωποι φεύγουν, χάνονται

φοβούνται αυτό που δεν καταλαβαίνουν.

νύχτα, εσύ που κατοικείς ανάμεσα

στη μέρα και τη μέρα

άδραξε και στείλε μου, σαν πεταχτό φιλί,

λιγοστό φως

να φύγω απ' την αιωνιότητα του Ανθρώπου

να γίνω ο «αρχέγονος πηλός μου».

Κώστας Λάνταβος
από τη συλλογή Felix Culpa, 2001