Εν παντί καιρώ

Όρθιος με τον ήλιο

κατάματα να δέρνει

το πρόσωπο,

να βαθαίνει τις ρυτίδες.

Όρθιος με τη βροχή

να μαστιγώνει τα όνειρα

που τόλμησε να βγάλει σεργιάνι.

Με τον άνεμο

κόντρα στην πλώρη.

Εν παντί καιρώ

προσκαρτερώντας

την ώρα, τη στιγμή την μεγάλη.

Ελεύθερος.

Όρθιος με τον θάνατο

χωρίς μαντήλι στα μάτια.

Αφροδίτη Κοΐδου
από τη συλλογή Όρασις ένδον, 2004

Απόπειρα

Όπως τα ξίφη καλά ακονισμένα

έλαμψαν οι ματιές μας

και διασταυρώθηκαν.

Όπως τα ξίφη

μέταλλο στο μέταλλο

καθώς αστράφτουν στον ήλιο οι λάμες.

Ύστερα

φρόνιμα μπήκαν στο θηκάρι

κρατώντας του αγέρα την ορμή

στην κόψη τους.

το φως της αστραπής ανάμνηση.

Τώρα πια ήσυχα κοιμούνται

τα παλιά σπαθιά.

Σκωρία τα κατατρώει και

αναποφασιστικότης.

Ποιος το αντέχει τώρα πια

το φονικό.

Αφροδίτη Κοΐδου
από τη συλλογή Όρασις ένδον 2004