Όλα θα 'ναι πάντα όπως στη φωτογραφία

Απ' το παράθυρο κατέβαινε

μια φωτεινή γλυκύτητα

Όλα είναι όπως ήταν.

Ο πατέρας τ' αδέρφια μου

κι εγώ στη μέση

κρύβουμε μέσα μας για πάντα την απόσταση

κι αυτή την σίγουρη αίσθηση

ευδίας φθινοπωρινής.

Όλα θα 'ναι πάντα

όπως στη φωτογραφία.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή Στην άβυσσο της λήθης, 2002

Το μάτι στόχαστρο

1

Είμαι ένας ήχος ελαφρός κι επίμονος που μέσα μου
φεγγίζει. Ψίθυρος φύλλων που μόλις τ' αγγίζει ο
άνεμος. Κι είμαι ένα τρέμουλο πουλιού που παίζει
πάνω στον ακατάληπτο ρυθμό της μέρας.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή Δεν είναι ο περσινός καιρός, 1988

Ο ταχυδακτυλουργός του χρόνου

5

Το πραγματικό μπροστά στο αθέατο τρομάζει.

Σφυρίζει ο άνεμος τρίζει η φωτιά κι ο καθημερινός

λόγος τραυλίζει. Η βραδινή φωτιά στο τζάκι είναι

η μουσική του ανέκφραστου που ουρλιάζοντας

πασχίζει ν' αρθρωθεί σε λέξεις.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή Η μνήμη μισοφέγγαρο, 1983

Δεν είναι ο περσινός καιρός

7

Γιατί όλα πρέπει να τα κλείνεις μέσα σου;
Δεν ήτανε φωνή ανθρώπου. Ούτε της σιγανής φωτιάς
στο τζάκι.
Ένα μικρό πουλί που χαίρεται τ’ αγνάντεμα πάνω στις
φυλλωσιές των δέντρων.
Κι εγώ δεν πήρα τη φωνή. Ούτε τ’ αγνάντεμα.
Πήρα το ράγισμά της.

12

Μέσ’ από χαράδρες μικρών αδιέξοδων δρόμων
κάποτε φτάνουν
ψηλαφώντας μέσα στη νύχτα
τις γειτονιές που δεν εγνώρισαν
φωνές και κλάματα παιδιών
κάποτε σβήνουν
μες στο παράτονο μουρμουρητό
που βγαίνει από χιλιάδες στόματα
για τα δάση που δεν είδαν
τις θάλασσες που δεν ταξίδεψαν
τα σπίτια που είχαν και δεν τα ‘ζησαν.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή Δεν είναι ο περσινός καιρός, 1988

Δεν είναι ο περσινός καιρός

Luis Royo: The time has come

19

Και ξαφνικά ένιωσε το σεισμό του χρόνου. Βήματα στο

πλακόστρωτο, φωνές και πυροβολισμοί. Ποιός ποιόν

κυνηγά; Η μέρα κυνηγά τη νύχτα που ο καταδότης βρίσκει

την αλλοτινή μορφή του. Η μέρα είναι της λησμονιάς κι

η νύχτα είναι της μνήμης.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή Δεν είναι ο περσινός καιρός, 1988

Το άλλο φως

Μες στο γαλήνιο πρωινό
ο κότσυφας επιμένει.
Κι όλα τριγύρω γέρνουν προς τα μέσα.
Τα βουνά ανοίγουν προς τον ουρανό
τα δέντρα μες στο λίγο φως αχνίζουν.
Κι όπως κατά το σούρουπο
η μέρα σβήνει απαλά
φωνές και χρώματα χωνεύουν μες στη νύχτα,
σιγά σιγά η αλήθεια λάμπει
περνάει μέσα μου το άλλο φως.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή Ποιήματα της μικρής Ρεζεντά, 1995

Στην άβυσσο της λήθης

Liang K'ai, Bird Flying over Abyss

Hakone Museum

ΙΙ

Λυσσομανά ο ακοίμητος καιρός.

Χάνεται μες στην άβυσσο

της λήθης. Στάχτη και θρύψαλα

του γυρισμού τα μονοπάτια.

Κι ένα πουλί, μικρό πουλί,

ολομόναχο που κρώζει

μες στην μαύρη του ερημιά.

Ακροπετά στ' απέραντο

κενό των ημερών τους.

Τάκης Καρβέλης
από τη συλλογή στην Άβυσσο της λήθης, 2002