Που γεννιέται με την καθημερινότητα
Που φθείρεται μαζί της
Που στο τέλος ανοίγει έναν σπόρο.
Ένα μικρό Ευαγγέλιο
Σε δύο γλώσσες
*
Φρεσκολουσμένο το κλαδί
από ψιλή βροχή.
Χορευτά, απ' τον αέρα χορευτά
Σπρώχνεται η πνοή μας.
Σχεδόν τα πάντα αντιφωνούν
Άπειρους παραδείσους.
Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου