Το δις εξαμαρτείν

Στεκόταν όρθιος στην έρημη πλατεία/ με τα βαριά καδρόνια στη μασχάλη. Χωμένος στην τριμμένη καμπαρντίνα/ αγνώριστος ακόμη κι απ' τον χρόνο/ στο άδειο πρόσωποο γυαλίζανε βαθιά/ δυο μπλε μαχαίρια.// ............................................................................. «Ο,τι μπορείτε» έλεγε μ' απόκοσμη φωνή/ στους λιγοστούς περαστικούς/ της κουρασμένη πόλης./ «Ο Πόντιος Πιλάτος απεβίωσε./ Χρειάζομαι καρφια για τον σταυρό μου»// ......................................................................... Χάρης Μελιτάς// από τη συλλογή Τέσσερις ενοχές, 2021