ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟ ΑΠΕΙΡΟ

Ενσαρκώθηκε το άπειρο/ και πήρα τη θέση μου στον χρόνο/ ιστορία μου η άβυσσος.// ............................................................................ Κάθε αλήθεια αδυσώπητη πλάνη/ ένα πρελούδιο η ζωή/ από κάτι αδημιούργητο και απρόσιτο/ είμαι αυτό που δεν είμαι/ το άπιαστο βάθος μες στις λέξεις.// ............................................................................ Ό,τι δεν ειπώθηκε δε θα ειπωθεί ποτέ/ σε κάθε ποίημα υπάρχει μια αποτυχία/ κάτι που υπερβαίνει τον εαυτό του/ ποντίστηκε και χάθηκε πριν καιρούς.// ............................................................................ Όπως το άνθος/ το πνεύμα στρέφεται στο φως/ χάος από αγέννητες λέξεις/ αδιαπέραστο από τη νοημοσύνη/ ιχνηλάτης της σιωπής αιωρούμαι/ στην αρχή και το τέλος ανάμεσα/ ακούγοντας το κενό.// .............................................................................. Με βαραίνει η αιωνιότητα/ στιγμή που βραδυπορεί στο εφήμερο/ έξω απ’ το παράθυρό μου/ άχρονη ανάμνηση.// ...................................................................... Πορεύομαι με ό,τι δεν κατανοώ.// ...................................................................... Βασίλης Φαϊτάς/ από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα,2021