Δευτέρα 10 Αυγούστου 2020

Όνειρο

 

 

Με ταξιδεύει ακόμα το θαμπό μικρό μου όνειρο

που το πρωί μιλούσε ακόμα σπαρταρώντας

πάνω σε αόρατο αγκίστρι ενώ χάραζε

τον ουρανό απ' τη γη το φως και ξεχυνόταν.

 

Αχ, είναι πάντα τόσο ωραία στα λιβάδια μου

κυλούν τα χρώματα στα πόδια μου ποτάμι

και τα ονόματα φωνάζω με παράπονο

παλιών μου φίλων που γεράσανε και πάνε.

 

Αχ, είναι πάντα  ανοιχτά όλα στο φως

στα γνώριμα χωράφια τα καλάμια

τα δέντρα στη σειρά που σκαρφαλώναμε

κλαδιά γυρεύοντας για τόξα και για βέλη.

 

Πάντα διψώ, διψώ πολύ, κυλά ο ίδρωτας

στους χωραφόδρομους, στη σκόνη, στο λιοπύρι

και διασχίζω με τα πόδια μου γυμνά

τον Πηνειό κοντά στο φράγμα που αφρίζει.

 

(Με ταξιδεύει ακόμα το θαμπό μικρό μου όνειρο.)

 

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

από τη συλλογή Μνήμες της ρίζας, 2020

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: