πρωί στο βουνό

ακούγονται γιδοπροβάτων κυπριά

ανάκατα με ιαχές και αλυχτήματα από σκυλιά 

ψύχρα πολλή το πρωί στο βουνό

αχάραγα στου δάσους τον παλμό

το σαΐνι με περήφανες κραυγές

αρπακτικές τροχιές καθ’ ύψος εγγράφει

για πόσο ακόμη θα μπορώ να έρχομαι εδώ;

θ’ αξιωθώ ποτέ από ψηλά σαν αητός να αγναντεύω;

κρύος αέρας κατηφορίζει τη ρεματιά

σουρίζουν τα ελάτια οι φτέρες στήνουν χορό

λυγίζουν χορτάρια ιτιές τραγουδούν

τ’ αγκάθια λευτερώνουν σπόρια φτερωτά

οι πέτρες λαχταρούν να κυλήσουν

να λιαστεί της καρδιάς η θαμμένη πλευρά

μοσχοβολούν στα διάσελα οι θάμνοι

το δάσος δακρύζει ρετσίνι

ψύχρα ακόμα το πρωί στο βουνό

ώσπου να βγει ο ήλιος να κελαηδούν τα πουλιά

τα έντομα να φέρουνε γυροβολιά

στου ήλιου τα κλαρίνα

αποτραβιούνται τα ζώα της νύχτας

της μέρας επιβίωση αρχίζουν 

οι πηγές τα φιλεύουν κρουστάλλια δροσιά

ισορροπία απλότητα ορεινή αρμονία

τα ζωντανά τα χόρτα τα λουλούδια

που μέρες ή έστω βδομάδες ζουν

το σήμερα χαίρονται δίχως του αύριο την αγωνία

σιμά σε άλλα που πολλά χρόνια μετρούν

πόσες γενιές πατήσανε τούτο το χώμα

πόσοι να νιώσαν τις ανάσες τούτης της πλαγιάς;

ψύχρα ακόμη το πρωί στο βουνό

τέρμα οι σκέψεις         το τώρα θ’ αρχίσω να ζω!

Γιώργος Ρούσκας

από τη συλλογή Ως άλλος Τάλως, 2019