Διεκδίκηση

Ἀποκοιμίζει μέσα της τό πεινασμένο ζώο
κάμποσα χρόνια τώρα· τό νανουρίζει, 
τό ναρκώνει, τοῦ λέει παραμύθια, τό παραπλανεῖ. 
Κι ἀγωνιᾶ τί θ’ ἀπογίνει, ὅταν ξυπνήσει
 καί διεκδικήσει ὅ,τι στερήθηκε. 
Ἡ ζωή δέν μπαίνει σέ καλούπια. 
Δέν λογαριάζει ἀναστολές, πληγές, ἐκλογικεύσεις, πόνους. 
Ἡ φύση ἔχει τούς δικούς της νόμους.
 Κι η… ἁγιοσύνη οὔ παντός. 
Τώρα, τήν τρομάζει, τήν ἀναστατώνει 
ἐκεῖνο τό ζωάκι πού ἀργοσαλεύει ναρκωμένο ἐντός της.
 Κοντοζυγώνει η στιγμή τῆς ἀναμέτρησης μαζί του, 
μ' ἀπρόβλεπτες συνέπειες· καί τρέμει,
σάν φυλλαράκι ἀδύναμο πού νοιώθει 
πώς πλησιάζει η ὥρα πού θά παραδοθεῖ ἀνήμπορο
στήν ἂγρια ἀνεμοθύελλα, στή μπόρα.


Ιω-άννα Π. Παχτίτη
από τη συγκεντρωτική έκδοση
Του ύψους και τους βάθους
Ποιήματα 1975-2015 Α'