ἀπὸ καθ᾿ ἕδρας βλοσυρὰ θὰ μᾶς κρίνουν
τὰ σημάδια ποὺ βάλαμε στοὺς ἀβέβαιους δρόμους
τὰ τοπία τῶν ἀνέμελων περιπάτων
οἱ ἐπιστροφὲς στὴ γενέθλια πόλη
οἱ ἄδειοι χῶροι τῶν παλιῶν ὀχημάτων
τὰ δέντρα ποὺ στήριξαν τὶς αἰωρήσεις μας
οἱ γέφυρες ποὺ μᾶς διέσχισαν σὲ ἄγνωστες ὄχθες
οἱ χαμένοι ἦχοι μουσικῶν ποὺ ἀγαπήσαμε
οἱ στάλες ποὺ τὶς πῆρε γιὰ πάντα τὸ ποτάμι
τὰ ἄνθη ποὺ μᾶς ἔπεσαν στοὺς σκυφτοὺς ὤμους
τὰ ἐκτεθειμένα στὴ θάλασσα μέλη μας
Μοναδικά μας ἐλαφρυντικὰ συγκεχυμένες μνῆμες
χέρια ποὺ συνδέσαμε μὲ πρόσωπα
γεύσεις σωμάτων ποὺ μᾶς πόθησαν
στίχοι νεανικῶν ἀποστηθίσεων
τῶν αἰσθήσεων ἡ ἄρρητη δριμύτητα
κι οἱ μυστικὲς εὐχὲς τῆς πανσελήνου
Χάρης Ιωσήφ
από τη συλλογή ΛΟΓΟΥ ΝΕΚΥΙΑ
Έξι διάλογοι της ψυχής, 2019



Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου