Ξένος πόνος

Ὅπως τὸ κέρμα ποὺ ἀφήνεις

στοῦ ἀνάπηρου τὴν ἀνοιχτὴ παλάμη

κι ὕστερα φεύγεις βιαστικὰ

ἔνοχα κουβαλώντας πάνω σου

τὴν ἀρτιμέλειά σου

Ἔτσι καμμιὰ φορὰ

καὶ μὲ τὸ ποίημα

σὰν πᾶς ν’ ἀγγίξεις ξένο πόνο

ἔνοχα καὶ δειλὰ τὸ γράφεις

Κλεφτὰ μαζὶ μὲ τὴν συμπόνια

γλιστρᾶ ἀσυναίσθητα κι ἡ σκέψη

πὼς κάτι ἄλλο δικό σου

κείνη τὴν ὥρα ξεχρεώνεις,

πιὸ εὔκολα ὅμως

κι ἀπὸ ἀπόσταση ἀσφαλείας.

Ὅσο κι ἂν σ’ ἔχει βασανίσει ὁ στίχος

μέχρι νὰ στρογγυλέψει καὶ νὰ λάμψει

πάνω στὸ χέρι ποὺ ἡ λύπη τοῦ ἄλλου

σοῦ ἔχει ἁπλώσει...

Κωνσταντίνα Μαρίνη 

από τη συλλογή Τα χέρια και ο χρόνος, 2018