Η λίμνη μου

Λίμνες αντικριστές. Γαλάζιο συνηχεί ανάμεσά τους. 
Η μια της άλλης τα είδωλα καθρεφτίζει. Τα βρίσκουν
ίδια γίνονται μία. 
Το νερό υπακούει στη  μάζα του. Το χάσμα παραμο-
νεύει απ' έξω. Σε διαφάνεια δολερή απλώνει τα δί-
χτυα του. Αγκιστρώνει βλέμματα, αξόδευτα νεύματα. 
Αληθεύουν  την  ανάγκη.  Ώσπου.  Ο βυθός σ' έναν 
άλλον βυθίζεται. 
Φτερούγισε κύματα, λίμνη μου. Ατίθασες φίλησε 
όχθες. Το τραγούδι των ερωδιών κύκλος υγρός. Στη 
μέση νησίδα. Κάρβουνο που καίει. Χάσκει φωε να 
βγει φωτιά. Επάνω κόρη λυγερή. Μπορεί γοργόνα. 
Το τελευταίοι λέπι πετά. Σαν όλους που ρωτούν κι 
απάντηση δεν παίρνουν.ναυάγησε. Στην ελευθερία. 


Τζίνα Ξυνογιαννακοπούλου
από τη συλλογή Αφύλακτο κενό, 2019