Μουριά

Θέλω ένα δέντρο, μια μουριά

να ανατέλλουν ήλιοι στα ριζά της

τσαμπιά να κρέμονται τα όνειρά μου στα κλαριά της

ηδονικά να στάζουν πεθυμιές τα φύλλα της

πάνω στα βλέφαρά μου·

γαλάζιες κορδέλες ν’ ασημίζουνε

μες στα φυλλώματά της

και ανεπαίσθητες ακίδες σύμπαντος

να με τσιμπούν στο κάθε άγγιγμά της

Θέλω ένα δέντρο, μια μουριά

να ’ναι τα πόδια της γερά

να δρασκελούν αγέρωχα το σύμπαν

ν’ αδράχνουνε το φως και το σκοτάδι

με περισσή ευκολία

κι όσα μου απόμειναν φτερά

μπηγμένα στην καρδιά της

τον άνεμο αέναα να καβαλούν

Θέλω ένα δέντρο, μια μουριά

να ’ναι τα μάτια μου οδηγός της

και κάθε κύτταρό μου να ’ν’  δικό της

χειμώνες ν ’αψηφά και αγριοτόπια

και κάθε άνοιξη ανυπόταχτη να γνέφει

πως είναι δω, πως ζει, πως αναπνέει

πως τίποτα δεν τη χωρεί,

πάντα θα ταξιδεύει

Χριστίνα Γεωργιάδου

από τη συλλογή Γόος, 2019