Πώς να χορτάσω;

Μπορεί να χόρτασα ψωμί

κούραση, ξενύχτι, αγωνία

πίκρες χόρτασα σίγουρα

ρόλους στην κοινωνία

ψεύτικες συμπεριφορές

ανούσιες απολαβές.

Πλήρης ημερών απ’ τα τριάντα

χόρτασα αντιβίωση

πόνο, πυρετό

μπορώ με σιγουριά να πω

φτάνει

δεν θέλω άλλο.

Όμως αναπνέω, γελώ

αχόρταγα λαχταρώ

τον έρωτά μας

ανάστατος παραδίνομαι

στην ακατανίκητη

της ολότητάς σου έλξη.

Λαίμαργα μεταλαβαίνω

του λόγου την απεραντοσύνη

των βιβλίων τη σκόνη,

την παιδική αγκαλιά.

Τις λιογέννητες κυματομορφές

του ελλαδικού φωτός

κοινωνώ ευλαβικά.

Δεν χορταίνω τα μάρμαρα

τ’ αμπέλια

τις ελιές, τα στάχυα

τη μυρωδιά

απ’ το κομμένο τριφύλλι.

Ακόρεστα πίνω

το χρώμα του ουρανού

γίνομαι ένα

με τα βουνά

τη θάλασσα

το νερό.

Πώς να χορτάσω

το Δίον;

Την Ακρόπολη

πώς να προσπεράσω

χωρίς να σταθώ;

Είναι τόσα πολλά

τα επίγεια

πέραν χρημάτων αγαθά

που ξέρω πως

ποτέ δεν θα χορτάσω.

Γιώργος Ρούσκας

από τη συλλογή Άυλο Πύαρ, 2013