Μυθιστόρημα

Έρχεται η ψυχή μου απ’ το βουνό σαν γυναίκα με τον άνδρα
της· η αυτάρκης
διασχίζει την ομορφιά· η ψυχή ξημερώνει η ψυχή νυχτώνει
–έρχεται–
δεν είναι αδιαφανής πύργος των παθημάτων μου ό,τι συμ-
ψηφίζει το φως με το θάνατο.
 
Οι ψυχές, χώρες υλικές ή καταλύματα μυστηρίων;
(η προτίμησή μου στο ερώτημα είναι τέχνασμα
για να μην θεωρούμαι υπερόπτης).
 
Κυλά η παιδικότητά μου, φοβάται, τρέμει, ψάχνει στιβαρό
λόγο
στιβαρός ο ανδρόγυνος της φωνής –το άπειρό μου ηχεί–
ηχώ
(τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια, δυo στόματα
ανδρας-γυναίκα ο ποιητής, ως ανδρόγυνος θαυματοποιεί)



Κλεοπάτρα Λυμπέρη
από τη συλλογή Το μηδέν σε φωλιά, 2018