Νεραντζιές

Ρίσκαρα την κόλασή μου, 
η ανόητη. 
Πίστεψα κάτω απ' το στήθος σου
τον παράδεισο
- τον έψαχνα λάθος. 
Νόμισα φαγητό τη γλώσσα σου
και νερό το άρωμα της ανάσας σου. 
Νηστικός, μεθυσμένος,
κάθε μέρα κατάχρηση
πώς αλλιώς επιβίωση; 
Μπήκα στα τρίσβαθα της τρέλας σου
- στον ύπνο σου τα μάτια ανοιχτά
και το στόμα σου μαρτυρά
ό,τι αρνείσαι τη μέρα. 
Εγκατέλειψα τα εγκόσμια,
τα μαλλιά μου σκεπάζουν
τις ουλές σου. 
Σχεδόν αλλαξοπίστησα.
Παραλίγο δύο. 
Η κόλασή σου.
Έκλεψα τα ρούχα που γδύνεσαι.
Ρίσκαρα τα μαύρα μου σκοτάδια
να καταπιώ ένα πυροτέχνημα. 
Οι νύχτες σου μυρίζουν νεραντζιές
κι εγώ αναρωτιέμαι
στους πόσους έρωτες τρελαίνεσαι.

Βάσω Χριστοδούλου
από τη συλλογή Sati, 2019