Είμαστε

Είμαστε οι φωνές, 
απ' τις κουβέντες του αποχαιρετισμού,
που δεν ακούστηκαν, 
οι γνώριμοι ήχοι
λέξεων καλωσορίσματος, που σιώπησαν.
Τα σ' αγαπώ που αναίτια,
δεν ειπώθηκαν.
Οι μελωδίες είμαστε,που ατέλειωτες,
λαχταρούν τα ρεφραίν τους.
Είμαστε οι γραφές που λειψές μείναν,
στα συρτάρια του νου
και δεν έγιναν ποιήματα.
Οι ματιές που απόμειναν εκστατικά,
να κοιτούν τους ορίζοντες,
των ήλιων τις δύσεις,
στις απόμακρες γωνιές του απέραντου,
άναρχου ουράνιου θόλου.

Ανδρέας Δαβουρλής
από τη συλλογή Ελεύθεροι λογισμοί, 2017