μεγάλωναν
τα απλά τραγούδια
της παιδικής μας ηλικίας.
Τότε
που ψηλώναμε πιο πολύ
με το γέλιο της μητέρας
παρά με το ψωμί
που μας έδινε
με τα ήσυχα χέρια της.
Φρεσκοβαμμένα
ήταν τα μάτια μας
από τα όνειρα
Σχεδιάζαμε
στο μάθημα της ξυλογραφίας
μια γλάστρα με γεράνια
ένα φράχτη με ηλιοτρόπια
μια ανυπεράσπιστη γάτα
λουλούδια, αστέρια
κι έπειτα
μ' ένα ψιλό πριονάκι
τα ελευθερώναμε
απ' το ξύλο,
έτσι πολλαπλασιάζαμε
τον χρόνο
τα χρώματα, τον ουρανό
την ειλικρίνεια, το αγαθό χαμόγελο
και κυρίως τα αόρατα.
Άννα Δερέκα
από τη συλλογή Στάσις Άγιος Νικόλαος, 2006
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου