Απόγονος εγώ, πουλιών αποδημητικών

Έτσι γίνεται πάντα. Όλοι φεύγουν για τα ζεστά μέρη. 
Όλοι σαν τα πουλιά είναι ευάλωτοι, μοναχικοί, ταξιδευτές, 
ελεύθεροι. 
Εμένα με σταματούν τα δάκρυά μου. Κυλάν, κυλάν, πάνω
μου και δεν μπορώ να κουνηθώ. 
Έπειτα εγώ έχω αυτή την ηλίθια διάθεση ν' αγαπιέμαι. 
Κι αποδεδειγμένα πια, απόγονος εγώ πουλιών 
αποδημητικών, μένω καρφωμένη στη γη. 
Με δείχνουν τώρα με το δάχτυλο, σαν κακό παράδειγμα, 
πουλιού που δεν ήξερε να πετάξει.  

Άννα Δερέκα 
από τη συλλογή Υδάτινες φλέβες (1980-1999), 2000