Ιωάννινα

Το τέλμα των Ιωαννίνων
Το τέρμα του δρόμου

Η θολωμένη απ' τους πνιγμενους
Λίμνη
Δοξασμένη απ' τους ποιητές

Η πόλη
Υπνόσακος των στεγνών !

Κι εγώ άρρωστη
Σπαρταρώ
Γαυγίζω καταμόναχη
Με το πελώριο κεφάλι μου
Μέσα στα σύννεφα

Δεν κάνω χειραψίες
Δεν κάνω παρέες
Ίσως μόνο
Με τους μαθητευόμενους ξυλουργούς.

Η Λίμνη πνίγεται 
Κάθε λεπτό
Μες στα νερά της.

Σαν ποτάμι φεύγει
Θα φύγει από 'δω
Που δεν ξέρουν ν' αγαπούν
Τυλιγμένη σ' ένα σεντόνι
Ομίχλη.

Γι' αυτούς που φτιάχνουν 
Τα ωραία φέρετρα
Τα μεγάλη στεφάνια.
Μα κυρίως γι' αυτούς
Που εκφωνούν
Πάνω απ' τους νεκρούς
Προδοτικούς
Αργοπορημένα ωραίους
Λόγους
Γράφονται 
Αυτοί οι στίχοι.


Άννα Δερέκα
από τη συλλογή Υδάτινες φλέβες (1980-1999), 2000