κλειδώσεις σκουριασμένες
απ' του νοτιά το ανελέητο πείσμα
κι εκείνες που τρέχανε
σαν τρομαγμένα ελάφια
στην κορυφογραμμή
στο κάτασπρο μεσημέρι
του κενοταφίου ίσκιοι
μες στην παράδοση αφοσιωμένοι
στου τόπου τούτου την πίκρα
απλώνοντας τα χέρια
με καλωσόριζαν με της πατρίδας
το γλυκό μουρμούρισμα
που ονειρευόμουν τις νύχτες
μοναξιάς και τ' ανυπόμανά μου
πρωινά. Με μιας στιγμής σιωπή
να σταθώ να' ρθει ο Ερμής άγγελος
να μ΄οδηγήσει σε γνώριμα
σοκάκια κι απαλά φιλιά
Μανώλης Αλυγιζάκης
από τη συλλογή Δεύτερη παρουσία του Δία, 2017
ενότητα Επιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου