Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Το ραντεβού στην Καμάρα


Είχαμε δώσει ραντεβού.
(Η σχέση εξαιρετικά βραχύβια.
Στα δεκαοχτώ χρόνια ρώτησες πώς με λένε.
Σου απάντησα ειλικρινά «δεν ξέρω»,
αφού ποιος στ’ αλήθεια γνωρίζει ποτέ τ' όνομα.)
Βρεθήκαμε Καμάρα.
Εκείνη την ημέρα 
ο Λευκός Πύργος έμοιαζε καμηλοπάρδαλη,
καπνοί έζωναν την πόλη,
κάπου μακριά μύριζε πυρκαγιά,
στα εβραϊκά νεκροταφεία έκλεβαν τις πλάκες,
φορούσες ένα κίτρινο αστέρι
κι εγώ μια στολή παλιού ιππότη.
Η χιλιετηρίδα είχε ήδη λήξει.
Η Αριστοτέλους άχνιζε περιστέρια.
Τα κάστρα συνοφρυώνονταν δασιά.
Μια ταβέρνα στην Άνω Πόλη 
παρέμεινε ακόμα ανοιχτή για μας.
Είναι το τέλος του κόσμου, είπες.
Στον γυρισμό με φίλησες στο στόμα.
Στο ραντεβού που δώσαμε Καμάρα
εσύ ποτέ δεν ήρθες
κι εγώ ποτέ δεν έφθασα ολόκληρη.


Χλόη Κουτσουμπέλη
από τη συλλογή Το σημείωμα της οδού Ντεσπερέ, 2018

1 σχόλιο:

joemill00077711 είπε...

Can I simply say what a reduction to search out someone who truly knows what theyre talking about on the internet. You definitely know how one can convey an issue to gentle and make it important. More people must read this and understand this side of the story. I cant believe youre no more fashionable because you definitely have the gift. casino blackjack