Το πρώτο τσιγάρο

Είναι από αυτά τα πρωινά που φεύγεις.

Ντύνεσαι βιαστικά. Μην αργήσεις.

Έρχεται η δική μου σειρά.

Πρώτη μηχανική κίνηση να χαϊδέψω το μαξιλάρι σου.

Σηκώνομαι και στο τασάκι το αποτσίγαρό σου.

Δεν το πετάω, αφού η νύχτα δεν θα μας βρει αγκαλιά.

Παραμένει στο τασάκι θυμίζοντάς μου τις βιαστικές σου τζούρες.

Νυχτώνει αργά και ξέρω ότι σήμερα δεν πρέπει να σε περιμένω.

Ακουμπάω το δικό σου μαξιλάρι δίπλα στο δικό μου. Σχεδόν το φιλάω.

Δεν θα κοιμηθώ όμως στη μεριά σου.

Θα μοιάζει σαν να «λείπεις» πραγματικά και παραμένω μοναχικά στη δική μου.

Ξυπνάω μέσα στη νύχτα και μισοκοιμισμένη κάνω να σε αγκαλιάσω.

Δεν σε βρίσκω μέσα στου ύπνου τη λήθη και η έλλειψή σου με νικά.

Πρέπει να σε κερδίσω με τα όνειρά μου.

Κοιμάμαι περιμένοντας να έρθει το πρωί για να ξαναδώ το τσιγάρο σου.

Ακόμα στο τασάκι. Στην κουζίνα όπως το άφησες.

Μόνο τη μέρα που έρχεσαι το πετάω.

Ξέροντας ότι το βράδυ θα μοιραστούμε το ίδιο κρεβάτι.

Και το πρώτο σου πρωινό τσιγάρο θα το κάνεις μαζί μου.

Δανάη Πρωτόπαπα

από την ανέκδοτη συλλογή Οι Λέξεις Τελείωσαν, 

το Συναίσθημα Παραμένει, 2018