Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

τα τιμαλφή της προσευχής

Λοιπόν ώρα για ποίηση
κι άλλα του λόγου τιμαλφή.

Στύβεις σα λεμονόκουπα
ώσπου ν' αδειάσεις την ψυχή
Στάζεις πηχτά αποστάγματα
σε μελανά στιχάκια
το εξαίσιο των λέξεων θυμίαμα
να μην εξατμιστεί
η μυρωδιά της σάρκας σου
που καίγεται βουβά
το αίμα των ονείρων σου
ευλαβικά βαθύ να φυλαχτεί
στης μνήμης το μπουκάλι.

Καθώς της νύχτας η σιωπή
μες στο δωμάτιο θα τρίζει,
σκυφτός εσύ προσεύχεσαι
ανόσιε, ρημαγμένε ποιητή. 


Μαρία Πολίτου
από τη συλλογή Επιτέλους αποβίβαση, 2018


1 σχόλιο:

Nina είπε...

η εποχη θελει ποιητες παντως