Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

Το καταφύγιο

                              Στους γονείς μου και στη Χαρά και στον Γιάννη

Ένα μικρό εξοχικό εκεί κάτω στον Νότο
κρυμμένο με ασφάλεια μέσα στην πρασινάδα.
Κουκουναριές, αμπέλια, συκιές το περιβάλλουν
το αγκαλιάζουν στοργικά, γλυκά το προστατεύουν
με την πλανεύτρα θάλασσα κυκλώνοντας το τρυφερά
με απλοχεριά χαρίζοντας το γλυκοθρόισμα της.
Εκεί περνούσα από μικρή τα πιο γλυκά
τ' αξέχαστα μου καλοκαίρια. 
Εκεί μεγάλωσα, έζησα, ένιωσα λύπες και χαρές,
απώλειες προσώπων. 
Σαν καταφύγιο μικρό των παιδικών ονείρων,
μία γωνίτσα μυστική, αντίσταση στον χρόνο,
ένας παράδεισος μικρός που πάντα με προσμένει 
να με γεμίσει με όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές.

Σοφία Παπαχριστοφίλου
από τη συλλογή Νοσταλγός κατά συρροήν, 2018


1 σχόλιο:

Κική Ματέρη είπε...

Οι κούπες

Οι κούπες εκεί διαφορετικές.
Σε εκείνο το εξοχικό.
Χρωματιστές και μεγάλες σαν βάζα.
Άλλες διαφημιστικές.
Πιο νόστιμος ο καφές.
Αυτή με τα γαλάζια λουλούδια .
Η άλλη,η κίτρινη με την μαιμουδίτσα.
Και τελευταία αυτή με τα τεράστια κόκκινα λουλούδια.
Πετάω στα σκουπίδια τις διαφημιστικές.
Οι κούπες μου στην σειρά,μεσα στο ντουλάπι.
Ένα πολύχρωμο ράφι.
Μία μαϊμού και πέντε λουλούδια.

Κικη Ματέρη