Ισόβια

Κάθε φορά που μετά από μία ακραία ερωτική 
συνάντηση χαμογελούσαμε 
Βγαίναμε στον δρόμο χωρίς αποσκευές
ακουμπώντας στην σκιά του άλλου
Κι απαρηγόρητοι τριγυρνούσαμε για άλλη μία
συντελεσμένη απώλεια 
Αποθέτοντας λίγα ρόδα στη μικρή μας πλατεία
Ελάχιστο φόρο τιμής στους μοναχικούς 
και τους δυστυχισμένους. 
Ύστερα επιστρέφαμε στη βάση μας
που μοσχοβολάει λεβάντα
Σε μια εκστατική εμπειρία του πατνοτινού
Και ακουμπώντας στα μαξιλάρια 
που σχηματίζουν τα σώματα
Γέρνουμε στο πλάι κόκκινο πίνοντας κρασί
και μεθυσμένες λέξεις 
Χαϊδεύοντας τα πλήκτρα που ομορφαίνουν τη ζωή
Διανυκτερεύουμε στη μέση του χρόνου
Σα φυλακισμένοι σε δεσμά ισόβια εραστές.

Νίκος Μυλόπουλος
από τη συλλογή Εγχείρημα φωτός, 2018